Oma neemt afscheid van Floris

Hoe doe je dat? Als je weet dat je binnenkort doodgaat en je bewust afscheid wil nemen van de mensen waar je van houdt?

Oma Rietje is 76 jaar, zij is ziek en weet dat ze niet meer lang te leven heeft. Ze heeft een bijzondere band met haar 10-jarige kleinzoon Floris. Toen hij klein was paste ze veel op hem en nu komt hij vaak in het weekend een nachtje logeren. Ze wil nog een aantal dingen tegen haar kleinzoon zeggen, dingen die je misschien niet zo snel zegt in het dagelijkse leven. En daarnaast wil oma Rietje iets voor Floris achterlaten waardoor hij getroost wordt als zij er niet meer is. Ze heeft hierbij hulp gevraagd aan een ritueelbegeleider die samen met haar een ritueel heeft bedacht.

Oma heeft iets voor Floris gemaakt en hem uitgenodigd om bij haar te komen logeren. Ze heeft verteld dat ze hem een cadeautje wil geven voor later, als ze er niet meer is. Ze heeft lekkere taartjes bij de bakker besteld en als ze samen een kopje thee en een taartje op hebben begint ze te vertellen;

Lieve Floris,

Je weet dat oma heel erg ziek is en dat ik niet meer lang te leven heb. Ik vind het heel moeilijk om jou, je vader en moeder, achter te laten maar het gaat gewoon niet meer, mijn lichaam is zo moe. Ik weet dat je hier verdrietig om bent, dat ben ik ook.

Ik weet dat je me nooit zal vergeten, dat je met papa en mama zal praten over de fijne en leuke dingen die we samen hebben gedaan. Toch wil ik ook iets tastbaars achterlaten, iets bijzonders wat je in je kamer kunt zetten, wat je vast kunt houden en waar je naar kan kijken als je mij mist of als je om iets anders verdrietig bent. Het zit in dit doosje. Voor ik het aan je geef wil ik je vertellen hoe blij ik ben met jou als kleinzoon en hoeveel ik van je houd;

Dank je wel, dat ik je oma mocht zijn

Dank je wel voor je lach, je vertrouwen

Voor het delen van je pijn

Dank je… voor je aandacht

Je tekeningen, takjes en schelpjes

De prachtige paardenbloemen die je me bracht

Dank je lieverd… voor de spelletjes

Samen lachen en knuffelen

je onvoorwaardelijke liefde

Ik houd van je en ben zo blij

dat ik je oma mocht zijn…

En dan pak ik nu het doosje, daar ben je vast nieuwsgierig naar.

Ik wil je graag een verhaaltje vertellen. Ga je met me mee? We reizen terug in de tijd.

Honderden miljoenen jaren, toen er nog geen mensen op aarde waren maar wel bomen, planten en dieren in de zee.

Diep in de aarde was het heel erg warm. Wel 6000 graden! De hitte en vloeibare steen van de binnenkant kwam vaak naar buiten als vulkaan of stroomde de zee in tijdens grote zeebevingen. Heel langzaam koelden deze lagen af, dat duurde lang, miljoenen jaren. Diep onder grond ontstonden kristallen, in allerlei prachtige kleuren. Tienduizenden jaren groeiden ze in het donker… Pas veel en veel later waren er mensen op aarde die af en toe zo’n grot vol schatten ontdekten en stukjes daarvan mee het zonlicht in namen.  

Eén van die stenen zit in het doosje; een ‘amethist’. Maak maar eens open… je mag ‘m eruit halen als je wil.

 Deze steen zat eerst diep in de aarde, niemand kon hem zien, jij niet, ik niet, niemand. Maar hij was er wel, miljoenen jaren verborgen in het donker. Kijk maar eens goed, naar de bijzondere vorm, de kleurtjes licht en donkerpaars, de verschillende vormen en de grootte. Langzaam groeide hij. Net als jij, jij groeit ook, iedere dag een piepklein stukje…

Edelstenen hebben hun eigen trilling en energie. Natuurvolken geloven in de kracht van edelstenen. Ze geloven dat ze geluk brengen, dat ze zorgen voor veiligheid en bescherming. Ze geloven, en ik geloof dat ook, dat deze steen verbinding kan maken tussen hemel en aarde.

Ik heb deze steen al vaak in mijn handen gehad en bekeken. Ik heb de steen verteld hoe mooi en bijzonder hij is, ik heb ‘m verteld dat ik jou ook zo bijzonder en lief vind en dat ik het verdrietig ben dat ik doodga. Maar deze steen, die blijft wel bij jou, in jouw schatkistje, waar ik een foto van ons samen in geplakt heb. En als je dan verdrietig bent maak je het doosje open, pak je de steen vast en houd je ‘m in je handen, zoals ik dat ook gedaan heb. Door de steen zijn wij verbonden en voelt het of ik dicht bij je ben en tegen je fluister dat je me niet kunt zien maar dat ik wel ergens ben. Net als de steen die er miljoenen jaren al was, zonder dat iemand hem kon zien.

Luister naar de steen, ze fluistert heel zachtjes mijn woorden:

“Ik houd van je,

ik ben bij je,

alles komt goed”

#AfscheidMetLiefde #FamilieHerinneringen #UitvaartRitueel #AfscheidsRitueel #Troost #Ritueelbegeleider #AfscheidOma #Afscheid

Dit ritueel is bedacht en vormgegeven door Jeanine Tucker-van Oosterhout